دانشگاه های خارجی در قطر: بررسی انتقادی خط مشی ها و مسائل تداوم پذیری

فتحی ب. جمعه احمد*[1]

CILE, CIS

دانشگاه حامد بن خلیفه

شهرک آموزش، دوحه

قطر

fahmed@hbku.edu.qa; fethibja@gmail.com

چکیده: قطر در حال گذار به سمت یک جامعه دانش محور است و قصد دارد به قطبی برای آموزش بین المللی تبدیل شود. قانون اساسی دائمی قطر و چشم انداز ملی 2030 به صراحت به نقش دولت در ترویج آموزش سالم و تبدیل آن به محرک اصلی توسعه انسانی، اجتماعی و اقتصادی اشاره دارد. دولت 3.5 درصد از تولید ناخالص داخلی خود را در آموزش سرمایه گذاری کرده است. از سال 1998، قطر موفق به عقد قرارداد با 11 دانشگاه بین المللی خارجی برای افتتاح پردیس های (دانشگاهی) شعبه بین المللی[2] (IBCs) در قطر، از جمله دانشگاه ای اند ام تگزاس[3]، دانشگاه پزشکی وایل کورنل[4]، دانشگاه جورج تاون[5]، کالج دانشگاهی لندن[6] و دانشگاه کلگری[7] در قطر شده است. این IBC ها طیفی از تخصص ها و برنامه های تحصیلی مانند پزشکی، مهندسی، امور خارجی، روزنامه نگاری و گردشگری را ارائه می دهند. از این رو، این مطالعه سعی دارد خط مشی قطر در مورد IBC ها را بررسی کرده و تداوم پذیری آن را بررسی نماید. این مقاله بر بحث در مورد مسائل خط مشی حیاتی، از جمله زبان انگلیسی به عنوان زبان آموزشی، آموزش با جنسیت مختلط، و "جهانی محلی سازی[8]" IBC متمرکز است و به موضوعات تداوم پذیری مرتبط با IBC ها مانند اراده سیاسی، تنوع بخشی اقتصادی، و مشارکت IBC ها در جامعه قطری می پردازد. این مطالعه کتابخانه ای، نظری و انتقادی، مبنایی برای تحقیقات و بحث‌های علمی گسترده در مورد مدل منحصر به فرد قطر برای میزبانی پردیس‌های دانشگاه‌های خارجی فراهم می‌کند.

کلیدواژه ها: قطر، آموزش بین المللی، IBCs، خط مشی، تداوم پذیری، مدل

* دانشگاه غفسا - تونس

[1] FETHI B JOMAA AHMED

[2] International Branch Campuses

[3] Texas A&M

[4] Weill Cornell Medicine

[5] Georgetown

[6] University College London

[7] Calgary

[8] Glocalization’